درد دل

"باغ وحشت" را خواندم. یک رمانِ روان و جذاب، با تمام کشش هایی که یک کتاب لازم دارد تا مخاطب را به خواندنش وادار کند. رمان برای مخاطبِ نوجوان نوشته شده. صدف و ختن و تینا، سه دوست و هم کلاسی هستند که در میان شیطنت های نوجوانی شان درگیر ماجرایی رازآلود می شوند. کم کم سه پسر به نام های ماکان، البرز و رهام که گویا هم محله ای دخترها هستند وارد ماجرا می شوند و همه با هم تصمیم می گیرند سر از راز ناظم مدرسه دخترها و خانه ای معروف به باغ وحشت دربیاورند. این شش دختر و پسر در طی اتفاقات و ماجراهای داستان، خیلی عادی و معمولی در کوچه و خیابان با هم صحبت می کنند، شماره ی هم را دارند، پیامک می دهند، قرار می گذراند، شوخی می کنند، دعوا می کنند و ... هیچ جای کتاب، کوچک ترین اشاره ای به قبح این روابط نشده؛ نه از جانب دخترها و نه حتی خانواده هایشان. این روابط کاملا ماهرانه، عادی سازی شده به نحوی که گاهی حس می کنی داری یک رمان خارجی می خوانی و این کتاب چاپ یک انتشاراتِ مملکت اسلامی نیست! 

آن موقع داستان نویسِ با استعداد و متعهد ما، حوصله ی نوشتن ندارد و نوجوان های ما دارند با این کتاب ها بزرگ می شوند و منطبق با شخصیت های این رمان ها، شخصیت شان شکل می گیرد و این خیلی درد دارد . . .